Er zijn ook opmerkingen waar ik ernstig van in verwarring raak. Die commentaren lijken zich af te spelen in een ander universum. Schrijf ik onder een foto: 'dit is C&A op het Bagijnhof', dan kan iemand reageren met: 'dit is toch het oude pand van V&D?' Waarop iemand anders reageert met: 'volgens mij is het C&A, maar ik weet het niet zeker'. Een derde schrijft dan bits: 'ja C&A. Ik snap niet dat ze dat er niet gewoon onder zetten'.

Wordt de reactielijst heel lang, dan is er geheid iemand die vindt dat de patat van Bram niet te nassen is

Wordt de reactielijst heel lang, dan is er geheid iemand die vindt dat alle buitenlanders eruit moeten, de patat van Bram niet te nassen is, het oude postkantoor terug moeten komen en hondenpoep het grootste probleem is sinds het ontstaan der mensheid.
Nu kan het zijn dat een belangrijk element in al deze boodschappen mij ontgaat en dat is humor.

Humor is soms moeilijk te begrijpen in geschreven tekst. Het is makkelijker het te ontdekken door naar iemands gezicht te kijken voor de juiste interpretatie. Humorvolle teksten zijn daarom lastig op de juiste waarde te schatten en bovendien kent humor veel gradaties. Humor kun je niet aanleren, je hebt het of je hebt het niet. Net als talent. Of empathie.

Zo schreef ik eens een kort artikeltje over een openbaar gebouw. Door werkzaamheden aan de voorkant van het pand was de hoofdingang niet bereikbaar. Bezoekers werd daarom verzocht gebruik te maken van de ingang aan de achterkant van het gebouw. Dat was alles. Iemand schreef onder de tekst: 'waar is de achterkant?'
Ik heb me lang afgevraagd of ik geen humor heb of dat het me ontbreekt aan empathie.

Caty Groen is journalist, redacteur, columnist, schrijver van de Rick Benson-serie en boeken waar de stad Dordrecht vaak een rol in speelt.

Sommige columns verschenen eerder in verschillende kranten van DPG Media (v/h De Persgroep)